4 نکته با رئیس کمیسیون حقوقی مجلس درباره صدور حکم " غسل میت " برای خانم های بی حجاب

عصر ایران - حجه الاسلام موسی غضنفرآبادی، رئیس کمیسیون قضایی و حقوقی مجلس شورای اسلامی درباره صدور احکامی مانند "غسل میت" برای چهره هایی که حجاب شان را رعایت نکرده اند، ضمن حمایت از چنین آرایی گفته است: "توهین به مقدسات و حجاب برای هیچ‌کسی قابل تحمل نیست و همانطور که حس می‌کنند تحقیر می‌شوند، دین و اعتقادات مردم را تحقیر نکنند تا تحقیر نشوند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

"

در این که توهین به مقدسات به هیچ روی قابل تحمل نیست تردیدی وجود ندارد. رعایت حجاب هم فارغ از مسائل دینی، در قانون کنونی مجازات اسلامی آمده و لذا شکل قانونی هم دارد و از منظر قانونی هم محترم و مورد حمایت است اما چند نکته زیر را مختصر و انشاءالله مفید، مورد اشاره قرار می دهیم:

1 - عدم رعایت حجاب، هر چند از نظر فقهی، معصیت به شمار می رود، ولی به هیچ روی، توهین به مقدسات محسوب نمی شود. کما این که بزرگانی چون امام موسی صدر در لبنان و شهید بهشتی در ایرانِ اوایل انقلاب، به مقتضای کارشان با زنان بی حجاب نشست و برخاست داشتند و هیچگاه نگفتند شما دارید به مقدسات دین من توهین می کنید.

 هم اکنون نیز در قریب به اتفاق کشورهای اسلامی که حجاب، اختیاری است، کسی چنین استباطی ندارد که زنان مسلمان غیرمحجبه در حال وهن دین شریف اسلام هستند. وانگهی بسیاری از همین خانم های مسلمان بی حجاب یا بدحجاب در ایران و سایر نقاط دنیا، ملتزم به سایر دستورات دینی و مذهبی اند و نمونه اش همین عزاداری های حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام است که از هر طیف و پوششی در آن مشارکت دارند.

بنابراین، صرف بی حجابی، توهین به مقدسات نیست که اگر بود قانونگذار آن را در بخش توهین که مجازات سنگین تری دارد می آورد. 

این که به میل خود هر کاری را توهین به مقدسات بدانیم، بیش از هر چیزی، خود مقدسات را بی ارج شمرده ایم.

2 - طبق فتاوای فقها و از جمله امام خمینی (ره) "کسی که میت را غسل می‌دهد، باید قصد قربت داشته باشد؛ یعنی غسل ‎‏را برای انجام فرمان خداوند عالم به‌جا آورد". (مسأله 562 رساله امام)

غسل میت فریضه ای است که عامل به آن، باید قصد قربت داشته باشد. یعنی نیت کند که برای قربت و نزدیکی به خداوند متعال این دستور دینی را به جای می آورد. بدون قصد قربت، غسل باطل است کما این که نماز بدون نیت نیز چیزی جز یک سری حرکات و اذکار نیست و محکوم به بطلان است.

حال کسی که به زعم ایشان متهم است به توهین به مقدسات، چگونه می تواند در قالب همان مقدسات، قصد قربت کند و اموات مردم را بشوید؟!

غسل میت باید به "قصد قربت" و برای "انجام فرمان خدا" باشد نه "به قصد انجام حکم دادگاه" و "برای این که از مدیریت غسالخانه کاغذی بگیرد که فلانی هر روز اینجا آمده و میت شسته است"!

جای شگفتی است که کسی لباس روحانیت به تن دارد ولی از این موضوع دفاع می کند. می توان چنین تصور کرد که ایشان از بس درگیر امور سیاسی شده که این حکم الهی را از یاد برده است و الا چنین دفاع غیرمشروعی از چنین آرایی نمی کرد.

3 - مکاتب جزائی متعدد، اهدافی را برای مجازات تعریف کرده اند: برخی گفته اند هدف از مجازات، متنبه شدن مجرم است، گروهی بر هدایت و جامعه پذیری او تاکید کرده اند، برخی عبرت آموزی را مد نظر قرار داده اند، تعدادی تشفی خاطر آسیب دیدگان را هدف از مجازات عنوان کرده اند و ... برخی مکاتب نیز ترکیبی از این ها را.

با این حال، در هیچ مکتب حقوقی، ذکر نشده که یکی از اهداف مجازات، "تحقیر محکوم" است. اما رئیس کمیسیون حقوقی مجلس در دفاع از برخی احکام قضایی مانند الزام به غسل میت می گوید: اعتقادات مردم را تحقیر نکنند تا تحقیر نشوند. 
یعنی چون تحقیر می کنند باید با این مجازات تحقیر شوند!
به رسمیت شناختن تحقیر محکوم و اتخاذ چنین رویکردی از کسی که در مقام ریاست کمیسیون حقوقی مجلس نشسته و عمری را به کار قضا اشتغال داشته، بسیار بعید، شگفت انگیز و خطرناک است.
حقوق علم محترمی است.

4 - این که نماینده مجلس می گوید الزام به غسل میت، تحقیر است، در واقع بی احترامی به کسانی است که شغل شریف شان غسل میت است. یعنی کار آنها به حدی حقیر است که اگر کسی ملزم به تکرار کارشان شود، تحقیر شده است! این ادبیات، بسیار ناشایست و غیرمحترمانه است و جا دارد هر چه سریع تر اصلاح شود.

کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: فداکاری غسال ها پابه پای کادر درمان در جدال با کرونا ضرغامی: کار در غسالخانه و گواهی سلامت روانی مشکل حجاب را حل نمی‌کند آقای قاضی ! به این عکس نگاه کنید تا حکم شستن میت به محکومین ندهید رئیس کمیسیون قضایی درباره حکم غسالی میت برای بی حجاب ها : تحقیر نکنند تا تحقیر نشوند

منبع: عصر ایران

کلیدواژه: غضنفرآبادی بی حجابی غسل میت توهین به مقدسات رئیس کمیسیون حقوقی مجلس قصد قربت غسل میت بی حجاب

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۳۰۴۸۹۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

این دهه‌شصتی خبرساز طراح لایحه حجاب است؛ سمت‌های او چه بوده است؟

عصرایران به قلم سروش بامدادی در یادداشتی نوشت: خیلی‌ها دوست دارند بدانند لایحۀ حجاب و عفاف را کی نوشته که این قدر شورای نگهبان به آن ایراد شرعی و قانونی می‌گیرد؟ روشن است که یک روحانی و فقیه آشنا با شرع آن را ننوشته و گرنه این همه مشکل شرعی نداشت و آقای حسین شریعتمداریِ کیهان را هم به این نتیجه نمی‌رساند که قانون (لایحه نهایی نشده) را بگذارید کنار و با همین طرح نور (گشت ارشاد - ۲ نیروی انتظامی) جلو بروید. فرمانده کل فراجا هم از حرکت بی‌درنگ به جانب «عفت اسلامی» سخن گفته و به قانون خاصی استناد نمی‌شود. آنچه یک نماینده مجلس هم هر از گاهی می‌گوید پیشنهادهای محدود کننده اوست و هنوز تصویب و نهایی نشده.

 

اما این لایحه را کی نوشته؟ یک فقیه؟ نه! یک خانم؟ نه! چهرۀ اصلی این لایحه آقایی است به نام ابوالفضل اقبالی که سال ۸۸ و در گرماگرم التهابات انتخابات لیسانس علوم اجتماعی خود را از دانشگاه علامۀ طباطبایی گرفت و ۸ سال بعد موفق شد در رشتۀ مطالعات زنان فوق لیسانس خود را از دانشگاه غیر دولتی خوارزمی دریافت کند.

او وقت و همت خود را صرف مطالعات زنان کرده و حاصل آن چند مقاله و کتاب است که در نگاه اول این تصور را ایجاد می‌کند که نوشتۀ یک خانم باشد اما به قلم اوست که امسال ۴۰ساله شد:

از گشت ارشاد تا چادر المیرا، زنان در دنیای وارونه، ساخت اجتماعی طلاق توافقی…

نگاهی به مشاغل او بعد از دریافت مدرک و حتی حین دانشجویی نیز نشان می‌دهد در جامعه به مفهوم عام آن کار و زندگی نکرده بلکه در نهادهای مختلف حکومتی و نه حتی دستگاه‌های اجرایی دولتی (دست‌کم تا پیش از روی کار آمدن دولت ابراهیم رییسی) مشغول بوده است: معاون رصد و پایش موسسه بینا وابسته به سازمان تبلیغات، مدیر روابط عمومی ستاد امر به معروف و نهی از منکر، کارشناس کودک و نوجوان سازمان رسانه‌ای اوج، دبیر کارگروه زنان در مؤسسۀ اشراق وابسته به بنیاد خاتم‌الاوصیا و سرانجام در دولت آقای رییسی وارد دولت می‌شود (ستاد حجاب و عفاف وزارت کشور).

چون در برخی گفت‌وگوها از او به عنوان «آقای دکتر» یاد می‌شود بررسی‌ها حاکی از آن است در دانشگاه علوم تحقیقات دانشگاه آزاد وارد تحصیل در مقطع دکتری جامعه‌شناسی شده اما ادامه نداده و گویا به تازگی در دانشگاه تهران از سر گرفته است.

ویژگی آقای اقبالی این است که مانند امامان جمعه به شرع استناد نمی‌کند (هر چند آقای علم‌الهدی مشهد هم به تازگی از شاهنامه گفت و این شعر را خواند: «منیژه منم، دُختِ افراسیاب/ برهنه ندیده تنم آفتاب» و تفاخر دختر افراسیاب به بیژن درباره جایگاه طبقاتی خود را بی‌توجه به ابیات قبل درباره شادنوشی این دو را به حساب الگوی حجاب و پوشش گذاشت!) یا به قانون. چون قانون را خودش نوشته و در گیر و دار رفع اشکالات شرعی است. از این رو تعابیر خاص خود را به کار می‌برد کما این که به تازگی در برنامه تلویزیونی «بدون گارد» گفت:

«تحمل مخالف، رفتار اخلاقی است اما بی‌حجابی مزاحمت برای ماست و تحمل مزاحم رفتاری انفعالی است». تعابیری که ما به ازای شرعی و قانونی ندارد.

پیش‌تر در مناظره با دکتر احمد بخارایی - جامعه شناس- هم وقتی مجری پرسید: «با توجه به این که برای سلبریتی‌ها جریمه‌های بیشتر تعیین کرده‌اید آیا نباید نگران بود این رفتار‌ها به مهاجرت بینجامد؟» او پاسخ داد: جریمه‌های آنان را بیشتر تعیین کردیم چون رفتارشان تبعیت اجتماعی دارد ولی اگر هم به مهاجرت بینجامد، خوب بینجامد!

منت‌ها بلافاصله اضافه کرد: البته قدم هنرمندان روی چشم ما! انگار او میزبان و مالک است و دیگران قرار است وارد قلمرو او شوند. در فضای مجازی هم در واکنش گفته شد: قدم‌تان روی چشم برای فردی بیرونی به کار می‌رود. یک ایرانی متولد ۱۳۶۲ که نماینده اقلیت جامعه است (به گواه انتخابات ۱۴۰۰ و ۱۴۰۲) نمی‌تواند به ایرانیان دیگر بگوید قدم‌تان روی چشم! چون این خاک که متعلق به اوی تنها نیست! بحث انگیزترین سخن او اما باز در همان مناظره با دکتر احمد بخارایی بود که در آن گفت:

بی‌حجابی جلوی حرص و ولع را می‌گیرد در حالی که هر چه افراد حریص‌تر و گرم‌تر و پرقدرت‌تر و ولع بیشتری داشته باشند برای تشکیل خانواده مصمم‌تر می‌شوند و اگر در غرب خانواده‌ها واقعی نیست به خاطر این است که ولع ندارند و بعد از آن آماری ارایه داد.

هنگامی که مجری گفت چون این آمارها را مراکز رسمی و حکومتی منتشر می‌کنند برخی در آن‌ها تشکیک می‌کنند او این گونه پاسخ داد: آمارگیران پژوهشگاه فرهنگ و ارتباطات ظاهری کاملا مردمی دارند. با یک من ریش و انگشتر و یقه آخوندی که آمار نمی‌گیرند.

این که یک آقا و همکاران غالبا مرد او و نه خانم‌ها متولی طراحی و دفاع از لایحه حجاب هستند و تحصیلات فرد هم نه در فقه و حقوق که در زمینه علوم اجتماعی است ولی ماحصل صبغه مجازات دارد و ادبیاتی که به کار می‌گیرد مطلقا شبیه فقیهان و حتی واعظان یا حقوق‌دانان نیست در حالی که به شرع و قانون استناد می‌شود مورد توجه ناظران قرار گرفته و روشن شده بنای او بر دو اصل است: یکی این که حجاب کم یا بی‌حجابی حرص و ولع تشکیل خانواده و ارتباط مشروع را از بین می‌برد و دوم این که «مزاحم ما هستند». [این «ما»‌را هم توضیح نداده مشخصا شامل چه کسانی می‌شود؟ همه مردم ایران که بار تامین نصف بودجه دولت را با پرداخت انواع مالیات بر عهده دارند یا تنها همفکران ایشان؟]

با این اوصاف این سوال هم قابل طرح است که چرا آقای رییسی، ابوالفضل اقبالی را برای معاونت زنان و خانواده انتخاب نکرده با توجه به این که خانم خزعلی معاون کنونی بارها گفته اولویت خانم‌ها باید خانه و خانواده باشد و طبعا این قاعده شامل خود خانم انسیه خزعلی هم می‌شود.

در تاریخ معاصر ایران یک ابوالفضل اقبالی دیگر هم البته داریم که ربطی به حجاب و زنان نداشت و ۱۶ سال قبل از تولد این ابوالفضل اقبالی درگذشته و او نماینده آستارا در دوره ۲۱ مجلس شورای ملی بود و مدتی قائم مقام دکتر حسین خطیبی در جمعیت شیر و خورشید سرخ ایران.

آقای اقبالیِ مورد نظر این نوشته اما جایی قائم مقام نبوده او مدیر عامل موسسه فرهنگی هنری بصیرت است.